Saltar ao contido

Gran Premio do Reino Unido de 2000

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaGran Premio do Reino Unido de 2000
Nome oficialLIII Foster's British Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio do Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 2000 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento60 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Silverstone (Silverstone) 52°04′30″N 1°01′00″O / 52.075, -1.0167 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,891 km Editar o valor en Wikidata
PaísReino Unido Editar o valor en Wikidata
Data23 de abril de 2000 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoDavid Coulthard Editar o valor en Wikidata
Pole positionRubens Barrichello Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaMika Häkkinen Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio do Reino Unido de 2000 (oficialmente o LIII Foster's British Grand Prix) foi unha carreira de motor de Fórmula 1 celebrada o 23 de abril de 2000 no Circuíto de Silverstone, Silverstone, Northamptonshire, Inglaterra. Foi a cuarta rolda da tempada de Fórmula Un de 2000 e o 53 British Grand Prix. A carreira de 60 voltas gañouna o piloto de McLaren David Coulthard logo de partir da cuarta posición. O seu compañeiro de equipo Mika Häkkinen terminou segundo con Michael Schumacher terceiro para o equipo Ferrari.[1]

Informe

[editar | editar a fonte]

Antecedentes

[editar | editar a fonte]

O Gran Premio disputárono once equipos, cada un con dou pilotos.[2] Os equipos, tamén coñecidos como construtores, foron McLaren, Ferrari, Jordan, Jaguar, Williams, Benetton, Prost, Sauber, Arrows, Minardi e BAR. O fornecedor Bridgestone trouxo catro compostos diferentes de pneumáticos á carreira: dous compostos secos, os brandos e os medios e dous compostos de chuvia , os intermedios e os de chuvia.[3]

Ao inicio da carreira, o piloto de Ferrari Michael Schumacher lideraba o campionato do mundo de pilotos con 30 puntos, por diante de Rubens Barrichello con 9 puntos e Giancarlo Fisichella con 8. Mika Häkkinen cuarto e Ralf Schumacher quinto estaban empatados con 6 puntos.[4] No Campionato de Construtores, Ferrari lideraba con 39 puntos, McLaren e Benetton eran segundo e terceiro con 10 e 8 puntos, respectivamente, mentres Jordan e Williams estaban empatados en cuarta posición con 7 puntos cada un.[4] Ferrari e Michael Schumacher dominaban o campionato, gañando as tres carreiras anteriores. Os rivais do campionato Barrichello, Fisichella e Häkkinen lograran un segundo posto cada un, e Ralf Schumacher, Heinz-Harald Frentzen e David Coulthard lograran un podio no terceiro lugar.[4]

Despois do Gran Premio de San Marino de 2000 o 9 de abril, os equipos realizaron sesións de proba no Circuíto de Silverstone do 11 ao 14 de abril para prepararse para o seguinte Gran Premio na pista. As sesións estiveron marcadas pola choiva intermitente facendo que a pista esvaradiza. Barrichello marcou os tempos máis rápidos o primeiro día, por diante do piloto de Jordan Jarno Trulli.[5] Ralf Schumacher foi o máis rápido o segundo día. O piloto de BAR Jacques Villeneuve atropelou un raposo no fondo do circuíto, limitando o seu tempo de proba.[6] Michael Schumacher foi o máis rápido no terceiro día.[7] O compañeiro de equipo de Villeneuve Ricardo Zonta chocou contra unha bancada na curva de Stowe resultando cun corte no dedo medio dereito.[8] BAR revelou máis tarde que o accidente de Zonta causouno unha falla na suspensión dianteira e retirouse das probas.[9] Michael Schumacher foi o máis rápido o último día da proba.[10] Como resultado do accidente de Zonta, o muro de pneumáticos na curva Stowe estendues por un pneumático de altura e dous pneumáticos en profundidade.[11] A trampa de grava arredor da área tamén se fixo máis suave.[12]

Nunha controvertida decisión, a Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), o primeiro órgano da Fórmula Un, decidiu disputar o Gran Premio do Reino Unido en abril no lugar da tradicional data do evento a mediados de xullo, a carreira celebrouse no Domingo de Pascua. Non se deu ningunha razón específica para o cambio, aínda que o regreso do Gran Premio de Bélxica inicialmente excluído do calendario debido a problemas relacionados coas leis de publicidade do tabaco do país e ao regreso do Gran Premio dos Estados Unidos foron suxeridos como os probables motivos.[13] O propietario dos dereitos comerciais da Fórmula Un Bernie Ecclestone programara o Gran Premio de Francia para que se celebrará no mes de abril e o Gran Premio do Reino Unido en xullo aínda que a "política interna" en Francia impediu o cambio.[14]

Gran parte da discusión do evento foi pola revisión que permitía aos equipos usar limitadores de velocidade modificados no pit lane. A FIA permitíulles usalos sempre que estivesen "codificadas" por baixo dun límite de 80 km/h, impedindo así que os equipos os modificaran. Foi a resposta para evitar que as axudas ao piloto como o control de tracción e o control de freada se montasen en segredo.[15] A maioría dos pilotos acordaron que o cambio tería un resultado positivo de redución do risco dos pilotos que entran e saen do pit lane. Non obstante, expresaron a súa preocupación de que non pilotarían con seguridade a unha velocidade lenta e que aumentaría a posibilidade de que os mecánicos ou outros coches puidesen ser alcanzados.[16]

Práctica e cualificación

[editar | editar a fonte]

Realizáronse catro sesións de prácticas antes da carreira do domingo, dúas o venres e dúas o sábado. As sesións de mañá e tarde do venres duraron unha hora cada unha. A terceira e última sesión de prácticas realizouse o sábado pola mañá e durou 45 minutos.[17] As sesións de práctica do venres pola mañá e da tarde realizáronse coa pista seca a principios da primeira sesión de prácticas pero choveu ao longo do resto do día.[18] Frentzen foi o máis rápido na primeira sesión cun tempo de 1:27.683, case medio segundo máis rápido que o piloto de Jaguar Eddie Irvine. Os pilotos de McLaren foron terceiro e cuarto, Coulthard máis rápido que Häkkinen. Jarno Trulli foi quinto, por diante de Villeneuve. Barrichello, Alexander Wurz, Fisichella e Marc Gené redondaron os dez pilotos máis rápidos da sesión. Unha falla eléctrica no coche de Ralf Schumacher impediu que marcase un tempo de volta.[19] Na segunda sesión de prácticas, Frentzen mantivo a volta rápida na primeira sesión, o circuíto estaba moi mollado para mellorar os tempos de volta. A sesión interrompeuse porque o McLaren de Coulthard aparcou aun lado da recta do Hangar cun problema hidráulico, isto requiríu a suspensión porque o vehículo de recuperación quedou atrapado no barro, o que significaba que tiña que retiralo un tractor e Villeneuve case atropela a un comisario que axudaba a Coulthard.[18]

Seguiu chovendo nas sesións de práctica do sábado pola mañá.[20] Coulthard foi o máis rápido na terceira sesión, establecendo un tempo de 1:33.614; Häkkinen terminou coa segunda volta rápida. Michael Schumacher e Barrichello foron terceiro e quinto, respectivamente, separados por Ralf Schumacher. Os pilotos de Jordan terminaron sexto e sétimo con Frentzen máis rápido que Trulli. Mika Salo, Pedro Diniz e Jos Verstappen completaron os dez primeiros.[21] Na sesión de prácticas finais, Häkkinen terminou o máis rápido cun tempo de 1:33.132, con Coulthard fixando o terceiro mellor tempo de volta. A parella quedou separada por Michael Schumacher co seu compañeiro de equipo Barrichello o cuarto máis rápido. Ralf Schumacher quedou en quinto lugar. Fisichella seguiu en sexto, perdendo a maior parte da sesión debido a unha fuga de aceite, que requiría un cambio de motor. Frentzen, Verstappen, Trulli e Salo completaron os dez primeiros da cualificación. Diniz saíuse do circuíto danando a suspensión dianteira do seu coche no incidente. O piloto de Williams Jenson Button trompeou na trampa de grava na curva 14 e foi posteriormente golpeado polo Jaguar de Irvine. O Williams rompeu a suspensión dianteira e traseira mentres o monocasco do Jaguar resultou perforado. Ambos pilotos resultaron ilesos.[22]

Estou moi feliz coa miña primeira pole para Ferrari. Gústanme estas condicións e coñezo ben Silverstone. O equipo me deu un bo coche e cronometramos as voltas finais á perfeción. Tiven sorte de non ter tráfico. Non sabía o que esperar porque, a semana pasada nas probas, só manexei sobre mollado e onte só fixen dúas voltas en seco. Trataba de adiviñar o que farían as condicións meteorolóxicas. O único que debía facer era concentrarme e rezar para non ter tráfico. O equipo fixo un bo traballo co meu automóbil, coñezo esta pista moi ben e pilotei ao límite. Michael Schumacher, hoxe saín cedo porque pensei que podería chover máis tarde. É por iso saín cedo de novo para a miña segunda proba nun momento diferente para os demais. Partir da pole mañá será importante se o tempo é malo.

A sesión de cualificación da tarde do sábado durou unha hora. Cada piloto estaba limitado a doce voltas, coa orde da grella decidida polas roldas máis rápidas dos pilotos. Durante esta sesión, estaba en vigor a regra do 107%, polo que cada piloto tiña que fixar un tempo dentro do 107% da volta rápida para cualificar para a carreira.[17] A sesión realizouse en condicións nubosas pero coa pista seca. A temperatura do aire era de 14 °C e a temperatura da pista era de 10 °C..[20] Barrichello logrou a terceira pole da súa carreira, a súa primeira no circuíto, cun tempo de 1:25.703. Frentzen compartíu a primeira liña da grella cunha volta 0,003 segundos máis lenta. Foi o seu mellor resultado clasificatorio da tempada. Häkkinen terceiro cualificado viuse forzado a soltar o acelerador despois de cometer un erro durante a súa última volta rápida. Quedou diante do seu compañeiro de equipo Coulthard que atopou o tráfico nas súas voltas de cualificación finais.[23] Michael Schumacher, que fixo un cambio no seu coche, só para cometer máis erros, cualificou quinto e non puido facer unha última volta por 0.1 segundos.[20][23] Button e Ralf Schumacher alcanzaron as posicións sexta e sétima, respectivamente, aínda que os dous pilotos tiveron sentimentos encontrados sobre as súas actuacións.[20] Verstappen inicialmente estivo a piques de lograr a pole position segundos antes da clausura da sesión pero trompeou e quedou oitavo.[23] Irvine quedou noveno e Villeneuve redondeou os dez mellores cualificados.[23]

Carreira

[editar | editar a fonte]

As condicións da grella antes da carreira eran secas. Esperábase que as condicións permaneceran así ao longo da carreira.[24] Os pilotoss deberían saír á pista ás 09:30 BST (UTC + 1) para unha sesión de quecemento de 30 minutos, pero a sesión atrasouse 100 minutos debido á persistente néboa que impediu que o helicóptero médico chegase á pista. O desfile dos pilotos cancelouse por mor dos atrasos.[25] Os pilotos de McLaren corrían máis rápido que o seu ritmo na cualificación. Coulthard logrou o tempo máis rápido de 1:26.800. Häkkinen quedou cuarto no outro McLaren, dúas décimas de segundo por detrás de Coulthard. De la Rosa e Ralf Schumacher estaban en medio cos tempos segundo e terceiro máis rápidos, respectivamente.[26] O coche de carreiras de Häkkinen viuse afectado por un fallo no sensor que o levou a usar o coche de recambio do seu equipo, mentres se solucionaba o problema. Mentres tanto, Ralf Schumacher minimizou as súas posibilidades e pronosticou que unha carreira húmida lle daría unha mellor posición final.[25]

A carreira comezou ás 13:00 hora local. Barrichello mantivo a súa vantaxe de saída na primeira curva, mentres que Frentzen permaneceu no segundo lugar. Villeneuve fixo o mellor comezo na pista pasando do 10º ao 6º posto ao final da primeira volta, mentres que Michael Schumacher perdeu tres posicións na mesma distancia.[27] Ao completar a primeira volta os pilotos das dez primeiras posicións eran Barrichello, Frentzen, Coulthard, Häkkinen, Button, Villeneuve, Ralf Schumacher, Michael Schumacher, Verstappen e Trulli.[28] Barrichello comezou a manter unha separación dun segundo entre el e Frentzen.[28] Ralf Schumacher pasou a Villeneuve na curva de Stowe para a sexta posición na volta 2. Máis atrás Alesi perdeu a 13ª posición tras ser superado por Salo mentres que Diniz perdeu tres lugares logo de verse involucrado nun incidente.[27]

Os pilotos líderes comezaron a formar un oco con Trulli na volta 3.[27] Dúas voltas máis tarde Wurz mellorou outra posición cando pasou a Zonta polo 15º.[27] Häkkinen saíuse na volta oito e foi presionado por Button.[24] Na volta número 14, Barrichello lideraba por seis décimas de segundo por diante de Frentzen, que á súa vez estaba nove décimas de segundo por diante de Coulthard. Häkkinen estaba nove décimas de segundo por detrás do seu compañeiro de equipo e continuaba na batalla para a cuarta posición, continuaba correndo 1,1 segundos por diante de Ralf Schumacher.[28] Wurz, que presionaba a Alesi no 14º, converteuse no primeiro piloto en facer un pit stop para asegurarse de obter unha pista limpa.[27] Salo e Fisichella pasaron por boxes nas seguintes tres voltas.[27] Verstappen parou ao lado da pista con problemas eléctricos na volta 20.[24][27]

Frentzen e Ralf Schumacher foron os seguintes en entrar en boxes e na volta 24 reincorporáronse na sétima e oitava posición.[27] Button fixo a súa parada de boxes unha volta máis tarde e uniuse detrás do seu compañeiro de equipo Ralf Schumacher.[27] de la Rosa aparcou no costado do circuíto con problemas hidráulicos e retirouse na volta 28.[24][27] Coulthard forzou na recta e pasou a Barrichello na curva de Stowe para converterse no novo líder da carreira na volta 30.[24][27] Coulthard inmediatamente comezou a construír unha diferenza entre el e Barrichello.[28] Häkkinen fixo a súa única parada en boxes da carreira na volta 31 e cambiou a un pneumático liso. Volveu a entrar na oitava posición.[24][28] Coulthard e Villeneuve entraron na 33ª volta.[28] Barrichello trompeou na pista cun problema hidráulico e parou en boxes na volta 35.[27] Foi empuxado ao seu garaxe para retirarse cun problema da caixa de cambios unha volta máis tarde.[24]

Michael Schumacher marcou unha nova volta rápida da carreira na volta 36, cun 1:26.797, cando sacou un oco antes da súa parada en boxes.[24][27] Zonta retirouse na seguinte volta cando trompeou.[27] Michael Schumacher fixo o seu pit stop na volta 37, permitindo a Frentzen asumir o liderado. O piloto de Jordan entrou a boxes na volta 42 dando o liderado a Coulthard.[27] A parella de Williams entrou a boxes nas seguintes dúas voltas, promovendo a Häkkinen e Michael Schumacher na segunda e terceira posición.[27] Michael Schumacher non conseguiu atrapar a Häkkinen porque foi retido polos dobrados. Herbert converteuse no último piloto en facer unha parada programado en boxes na volta 48.[24] Á conclusión da volta 49 coas paradas programadas terminadas os dez primeiros pilotos eran Coulthard, Häkkinen, Michael Schumacher, Frentzen, Ralf Schumacher, Button, Villeneuve, Trulli, Fisichella e Salo.[28]

Häkkinen comezou a reducir a diferenza con Coulthard na volta 51 que tivo problemas coa súa caixa de cambios.[27] Na mesma volta, Frentzen tivo problemas xa que non puido cambiar de marchas e caeu detrás de Ralf Schumacher e Button.[24] Parou en boxes tres voltas máis tarde para retirarse.[27] Na volta 56, Häkkinen estableceu unha nova volta rápida de carreira, con 1:26.217 mentres continuaba acercándose a Coulthard.[24] Villeneuve retirouse da carreira con problemas na caixa de cambios na mesma volta. Coulthard contivo a Häkkinen nas últimas voltas da carreira e cruzou a meta na volta 60 para gañar a súa primeira carreira da tempada e a súa segunda vitoria consecutiva no Gran Premio británico cun tempo de 1'28:50.108,[29] a unha velocidade media de 208.336 km/h.[30] Häkkinen terminou segundo 1.4 segundos detrás, por diante de Michael Schumacher na terceira posición, Ralf Schumacher foi cuarto, Button quinto e Trulli redondeó os puntos no sexto posto.[29] Fisichella, Salo, Wurz, Alesi e Diniz seguiron nas seguintes cinco posicións. Herbert, Irvine, Gené e Mazzacane terminaron nas seguintes catro posicións.[29] Villeneuve e Frentzen foron os últimos clasificados a pesar de non lograr atravesar a liña de meta por mor das súas retiradas.[30]

Post-carreira

[editar | editar a fonte]
É unha sensación fantástica gañar fronte ao meu público por segunda vez consecutiva. Os meus enxeñeiros e mecánicos fixeron un traballo fantástico e gustaríame darlles as grazas por todo o seu esforzo e apoio. Conseguín superar a Rubens xusto antes da miña parada en boxes. Iso me deixou bastante tempo para pensar no que se sentiría ao gañar. Tiven un problema na caixa de cambios aproximadamente 15 voltas antes do final, o que significou que non puiden tomar a cousa con calma. Sentín o coche ben e estou satisfeito de comezar o meu desafío polo campionato.

Os tres primeiros pilotos apareceron no podio para recoller os seus trofeos e na posterior conferencia de prensa. Coulthard dixo que superar Barrichello deulle vantaxe durante as primeiras paradas en boxes. Coulthard tamén revelou que utilizou a inspiración do campión de pilotos de Fórmula Un de 1992 Nigel Mansell que susou para adiantar a Nelson Piquet no Gran Premio do Reino Unido de 1987 para executar a manobra de adiantamento similar.[31] Tamén cría que a súa vitoria daballe confianza para presentar a súa candidatura para o Campionato de Pilotos dicindo "os meus mellores anos estám aínda por vir.[32]

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Nº Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 4 Rubens Barrichello Ferrari 1:25.703
2 5 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Jordan-Mugen-Honda 1:25.706 +0.003
3 1 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 1:25.741 +0.038
4 2 David Coulthard McLaren-Mercedes 1:26.088 +0.385
5 3 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 1:26.161 +0.458
6 10 Jenson Button Williams-BMW 1:26.733 +1.030
7 9 Alemaña Ralf Schumacher Williams-BMW 1:26.786 +1.083
8 19 Países Baixos Jos Verstappen Arrows-Supertec 1:26.793 +1.090
9 7 Eddie Irvine Jaguar-Cosworth 1:26.818 +1.115
10 22 Jacques Villeneuve BAR-Honda 1:27.025 +1.322
11 6 Italia Jarno Trulli Jordan-Mugen-Honda 1:27.164 +1.461
12 11 Italia Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 1:27.253 +1.550
13 16 Pedro Diniz Sauber-Petronas 1:27.301 +1.598
14 8 Johnny Herbert Jaguar-Cosworth 1:27.461 +1.758
15 14 Francia Jean Alesi Prost-Peugeot 1:27.559 +1.856
16 23 Ricardo Zonta BAR-Honda 1:27.772 +2.069
17 15 Alemaña Nick Heidfeld Prost-Peugeot 1:27.806 +2.103
18 17 Finlandia Mika Salo Sauber-Petronas 1:28.110 +2.407
19 18 España Pedro de la Rosa Arrows-Supertec 1:28.135 +2.432
20 12 Austria Alexander Wurz Benetton-Playlife 1:28.205 +2.502
21 20 España Marc Gené Minardi-Fondmetal 1:28.253 +2.550
22 21 Gastón Mazzacane Minardi-Fondmetal 1:29.174 +3.471
107% tempo: 1:31.702
Fonte:[33]

Carreira

[editar | editar a fonte]
Pos Nº Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2 David Coulthard McLaren-Mercedes 60 1:28:50.108 4 10
2 1 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 60 +1.477 3 6
3 3 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 60 +19.917 5 4
4 9 Alemaña Ralf Schumacher Williams-BMW 60 +41.312 7 3
5 10 Jenson Button Williams-BMW 60 +57.759 6 2
6 6 Italia Jarno Trulli Jordan-Mugen-Honda 60 +1:19.273 11 1
7 11 Italia Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 59 +1 volta 12
8 17 Finlandia Mika Salo Sauber-Petronas 59 +1 volta 18
9 12 Austria Alexander Wurz Benetton-Playlife 59 +1 volta 20
10 14 Francia Jean Alesi Prost-Peugeot 59 +1 volta 15
11 16 Pedro Diniz Sauber-Petronas 59 +1 volta 13
12 8 Johnny Herbert Jaguar-Cosworth 59 +1 volta 14
13 7 Eddie Irvine Jaguar-Cosworth 59 +1 volta 9
14 20 España Marc Gené Minardi-Fondmetal 59 +1 volta 21
15 21 Gastón Mazzacane Minardi-Fondmetal 59 +1 volta 22
16 22 Jacques Villeneuve BAR-Honda 56 Caixa de cambios 10
17 5 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Jordan-Mugen-Honda 54 Caixa de cambios 2
Ret 15 Alemaña Nick Heidfeld Prost-Peugeot 51 Motor 17
Ret 23 Ricardo Zonta BAR-Honda 36 Trompo 16
Ret 4 Rubens Barrichello Ferrari 35 Hidráulica 1
Ret 18 España Pedro de la Rosa Arrows-Supertec 26 Eléctrico 19
Ret 19 Países Baixos Jos Verstappen Arrows-Supertec 20 Eléctrico 8
Fonte:[34]

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos na clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de San Marino de 2000 		Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 2000 		Carreira seguinte:
Gran Premio de España de 2000
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1999 		Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 2001

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ F1 Racing. maio de 2000.
  2. ↑ "Formula One Teams and Drivers (2000)". FIA.com. Fédération Internationale de l'Automobile. Arquivado dende o orixinal o 22 de xuño de 2000. Consultado o 18 de outubro de 2014. 
  3. ↑ Tytler, Ewan (19 de abril de 2000). "The British GP Preview". Atlas F1. Haymarket Publications. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 "F1 Driver's Championship Table 2000". crash.net. Crash Media Group. Arquivado dende o orixinal o 13 de febreiro de 2015. Consultado o 3 de marzo de 2015. 
  5. ↑ "Barrichello Fastest at Silverstone Testing – Day One". Atlas F1 (Haymarket Publishing). 11 de abril de 2000. Consultado o 8 de decembro de 2014. 
  6. ↑ "R.Schumacher Fastest at Silverstone Testing - Day Two". Atlas F1 (Haymarket Publishing). 12 de abril de 2000. Consultado o 8 de decembro de 2014. 
  7. ↑ "M.Schumacher Fastest at Silverstone Testing - Day Three". Atlas F1 (Haymarket Publishing). 13 de abril de 2000. Consultado o 8de decembro de 2014. 
  8. ↑ "Zonta escapes serious accident unhurt". Formula1.com. Formula1.com Limited. 13 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 18 de xuño de 2001. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  9. ↑ "BAR explain Zonta crash". GPUpdate. JHED Media BV. 13 de abril de 2000. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  10. ↑ "M.Schumacher Fastest as BAR Leave Silverstone Prematurely". Atlas F1. Haymarket Publications. 14 de abril de 2015. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  11. ↑ "Bigger tyre-walls at Silverstone after Zonta incident". GPUpdate. JHED Media BV. 20 de abril de 2000. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  12. ↑ "Silverstone steps-up safety". BBC News. BBC. 20 de abril de 2000. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  13. ↑ "British GP moved forward to April". Londres: The Independent. 26 de outubro de 1999. Arquivado dende o orixinal o 14 de decembro de 2013. Consultado o 8 de decembro de 2014. 
  14. ↑ "Bernie: don't blame me for the weather". GPUPdate. JHED Media BV. 22 de abril de 2000. Consultado o 10 de abril de 2015. 
  15. ↑ "Speed Limiters Not Banned". Atlas F1. Haymarket Publications. 13 de abril de 2000. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  16. ↑ Baldwin, Alan (21 de abril de 2000). "Drivers Express Relief by U-Turn on Pit Speed Limiters". Atlas F1. Haymarket Publications. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  17. ↑ 17,0 17,1 "2000 Formula One Sporting Regulations". Fédération Internationale de l'Automobile. 24 de xaneiro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 4 de decembro de 2000. Consultado o 8 de decembro de 2014. 
  18. ↑ 18,0 18,1 "Free Practice - 2 Bulletins". FIA.com. Fédération Internationale de l'Automobile. 21 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 04 de xuño de 2001. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  19. ↑ "Friday First Free Practice - British GP". Atlas F1. Haymarket Publications. 21 de abril de 2000. Consultado o 5 de abril de 2015. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 "Free Practice + Qualifying". FIA.com. Fédération Internationale de l'Automobile. 22 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 02 de marzo de 2004. Consultado o 7 de abril de 2015. 
  21. ↑ "Session Times: Free 2". Gale Force F1. 22 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 12 de xullo de 2007. Consultado o 7 de abril de 2015. 
  22. ↑ "Saturday Free Practice - British GP". Atlas F1. Haymarket Publications. 22 de abril de 2000. Consultado o 7 de abril de 2015. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 "Barrichello on Pole; Qualifying - San Marino GP". Atlas F1. Haymarket Publications. 22 de abril de 2000. Consultado o 9 de abril de 2015. 
  24. ↑ 24,00 24,01 24,02 24,03 24,04 24,05 24,06 24,07 24,08 24,09 24,10 "2000 Round 4 Britain: Silverstone". Formula1.com. Formula1.com Limited. 23 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 3 de xuño de 2001. Consultado o 9 de abril de 2015. 
  25. ↑ 25,0 25,1 "Warm-Up". FIA.com. Fédération Internationale de l'Automobile. 23 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 02 de marzo de 2004. Consultado o 9 de abril de 2015. 
  26. ↑ "Sunday Warm-up - British GP". Atlas F1. Haymarket Publications. 23 de abril de 2000. Consultado o 9 de abril de 2015. 
  27. ↑ 27,00 27,01 27,02 27,03 27,04 27,05 27,06 27,07 27,08 27,09 27,10 27,11 27,12 27,13 27,14 27,15 27,16 27,17 "Race Facts and Incidents". FIA.com. Fédération Internationale de l'Automobile. 23 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 02 de marzo de 2004. Consultado o 9 de abril de 2015. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 28,5 28,6 "Lap-by-Lap: Grand Prix of Britain 2000". Gale Force F1. 23 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2007. Consultado o 9 de abril de 2015. 
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 "Grand Prix Results: British GP, 2000". GrandPrix.com. Inside F1, Inc. 23 de abril de 2000. Consultado o 10 de abril de 2015. 
  30. ↑ 30,0 30,1 "2000 British GP - Classification". ChicaneF1. Consultado o 10 de abril de 2015. 
  31. ↑ "Post-Race Press Conference - British GP". Atlas F1. Haymarket Publications. 23 de abril de 2000. Consultado o 10 de abril de 2015. 
  32. ↑ "Coulthard: the best is yet to come". GPUpdate. JHED Media BV. 24 de abril de 2000. Consultado o 10 de abril de 2015. 
  33. ↑ F1, STATS. "Britain 2000 - Qualifications • STATS F1". www.statsf1.com (en inglés). Consultado o 14 de novembro de 2018. 
  34. ↑ "2000 British Grand Prix". Formula1.com. Formula1.com Limited. Arquivado dende o orixinal o 10 de outubro de 2014. Consultado o 26 de decembro de 2015. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gran_Premio_do_Reino_Unido_de_2000&oldid=6812034»